بعضی کارها آدم را بدجوری میبرد تو نخ خودش. یکجا وصل میشوند به اراده و دلت. از آن جور کارهایی که شاید خیلی بزرگ نباشند ولی خب دلنشینیاش به همین کوچک بودن و حال خوب کن بودنش است.
چالش چارلی هم از این جنس کارهاست. مطمئنم چند سال دیگر که این صفحه را باز کنم ، هُرم گرمایِ خاطرۀ دوران قرنطینه خواهد بود که میخورد به صورتم.
✓ سعی میکنم زیر هر عکس خاطره و یا کلماتی مربوط به آن عکس که در ذهنم تداعی میشود را بنویسم.
✓ این پُست بارها و بارها باز نشر خواهد شد.
✓ کامنتها و باز خوردها را ، فارغ از هر نظری ؛ دوست دارم.
ادامه مطلب
درباره این سایت